Blog 9: Zon, zee en strand

Mocht je problemen hebben met het uitzoeken van een vakantiebestemming, stop dan gelijk met mokken en boek een ticket naar Rio de Janeiro. Wat een geweldige stad is dat!

Het avontuur in Brazilië begon met twee vluchten. De eerste van Paramaribo naar Belém, de tweede van Belém naar Rio de Janeiro (letterlijk vertaald: de januari rivier). Rond 22:00 kwamen we aan bij ons hostel. De koffers werden gedumpt en we zijn direct, in maar liefst 5 minuutjes, naar het Copacabana strand gelopen. Na een dag reizen even met de voetjes in het water.

De eerste dag hebben we in totaal 18 km door Rio gelopen. We begonnen met een wandeling over het Copacabana strand, wat een klein uurtje heeft geduurd. Vervolgens kwamen we aan bij rotsen die aan het Ipanema strand grenzen. Met de wind in de haren, het zout op mijn gezicht en het geklots van het zeewater hadden we een prachtig uitzicht over het strand, de stad en de bergen. Wat is het fijn om in Rio te zijn.

Vervolgens zijn we meer de stad ingelopen, waar we uitkwamen bij het Lagao (een meer). Hier hebben we een stuk omheen gelopen, zodat we uiteindelijk aan zouden komen bij de Jardim Botánico (Botanische tuin). Hier hebben we genoten van de verschillende tuintjes, bomen en apen. Doordat het donker werd, het regende en we behoorlijk moe waren hebben we een taxi genomen naar het hostel. De prijzen hier zijn niet te vergelijken met die in Paramaribo, dus er werd even intern gehuild.

Op dinsdag zijn we met ons kamergenootje Charlot, die een jaar in Rio heeft gewoond en nu terug is voor twee weken vakantie, naar het centrum gegaan met de Metro. In het centrum hebben we verschillende oude gebouwen aanschouwt, zijn we over de markt gelopen en hebben we ‘Aςai’ gegeten. Aςai is een kleine, donkerblauwe/paarse vrucht die inheems is in Brazilië, Peru en Suriname (aldus Wikipedia). Wij hebben het gegeten in de vorm van een ijssmoothie. Erg lekker!
In de avond zijn we met Pedro, ook een kamergenoot, naar het Copacabana strand gegaan om Caipirinha’s te drinken. Dit is dé Braziliaanse cocktail en bestaat uit limoen, cachaςa (vergelijkbaar met witte rum), ijs en suiker. Vervolgens hebben we rond middernacht nog even in de golven gestaan. Wat een kracht! Het zand onder je voeten wordt eerst onder je vandaan gezogen waardoor je richting het water wordt getrokken. Vervolgens stort de golf zich op je en wordt je het strand opgespoeld. Het is dus best even opletten hoe en waar je staat.

De woensdag zijn we op citytrip geweest met een tour die ons hostel aanbiedt. Met een groep van tien touristen die allemaal ergens anders vandaan komen (Australië, Frankrijk, Denemarken, Aruba, Colombia) zijn we in een busje naar de bezienswaardigheden van Rio gegaan. We startten met Cristo Redentor, het bekende beeld van Jezus die op de top van een berg staat en uitkijkt over heel Rio. Wát een uitzicht!
Vervolgens zijn we gestopt in het dorpje Santa Teresa, waar we in een gedateerde tram zijn gestapt die ons naar de Sint-Sebastiaankathedraal bracht. De kathedraal is gebouwd in de stijl van de Maya piramides, waardoor je in eerste instantie niet zou denken dat het een kathedraal is. Eenmaal binnen zie je vele kerkbanken en glas-in-betonramen. Sommigen zullen het gebouw lelijk vinden, maar zelf vind ik het juist fraai. Met name het contrast tussen buiten en binnen: geweldig. Iets met een boek niet beoordelen op zijn kaft enzo.
De tocht ging verder naar de Escadaria Selarón, beter bekend als ‘de trap’. Het is het werk van Jorge Selarón, die er ruim 20 jaar over heeft gedaan om het af te maken. De trap bestaat uit 215 treden, is 125 meter lang en is bedekt met meer dan 2000 tegeltjes die afkomstig zijn uit meer dan 60 landen. Zelf heb ik een tegeltje gezien van Vincent van Gogh en Zeeland. Nederland wordt dus ook vertegenwoordigd! De trap is internationaal bekend, mede doordat Snoop Dogg hier een videoclip heeft opgenomen.
Onze laatste stop was bij de Pão de Aςúcar (Suikerbroodberg). Twee kabelbanen brachten ons omhoog. Vanaf de berg had je een geweldig uitzicht over Rio. Met name toen de zonsondergang zich inzette, werd het met de minuut mooier en mooier. Ik voelde mij ontzettend dankbaar dat ik hier mocht zijn, dat ik dít mocht aanschouwen.

Eenmaal terug in het hostel had ik honger. Een aantal kamergenoten waren er ook, waaronder Pedro (van de avond ervoor). Met z’n vijven zijn we op zoek gegaan naar een verplaatsbaar Tapioca kraampje. We hebben een tijdje rondgelopen, maar konden niets vinden. Teleurgesteld liepen we terug richting het hostel. Tot Caique (een Braziliaan) juichte omdat hij een kraampje zag. Zo hebben wij kennis gemaakt met een Braziliaans gerechtje.
Omdat Pedro om 04:00 in de nacht naar het vliegveld moest en dus niet kon slapen, mochten wij ook niet slapen. En omdat het zijn laatste avond/nacht was, moest het een memorabele nacht worden.
Dus maakten we een plan.

Het begon met drank (cachaςa) halen. Omdat je geen drank mee mag nemen het hostel in (je mag het alleen daar kopen), moesten we de fles cachaςa in een rugzak het hostel in smokkelen. Vervolgens hebben we de rugzak in de slaapkamer achtergelaten, zodat we naar het dakterras konden. Hier hebben we in een ijskoud en klein zwembad gezeten.
Vervolgens zijn we rond 23:00 uur met een groepje van acht mensen én de rugzak naar het strand gegaan. Hier was een meisje met haar trainer aan het volleyballen. Van het een kwam het ander en zo hielden we een wedstrijdje. Ik kan weer iets afstrepen van mijn bucketlist: Volleyballen in een jurk. Geen aanrader trouwens.

Na de wedstrijd zijn we richting de zee gelopen. Hier hebben we een drankspelletje gedaan en veel gekletst. We zijn tevens nog het water in geweest. Ook dit is geen aanrader, wanneer je wat drank op hebt. Iets met een bijna-dood ervaring. Maar we leven nog!

Waar strand is, is zand. En zand op je huid is soms best vervelend. Dus besloten we rond 02:00 uur terug te gaan naar het hostel zodat we konden douchen. Fris en fruitig zaten we even later beneden op het terras. We wilden nog weer naar het strand gaan met een gitaar zodat we wat liedjes konden zingen. Maar omdat dit te gevaarlijk was hebben we dit uiteindelijk maar niet gedaan. Dus bleven we op het terras. Toen om 04:00 uur Pedro’s taxi arriveerde, zijn we na een lange en leuke dag tevreden naar bed gestrompeld. Slapen!

Na maar liefst vijf uurtjes te hebben geslapen rolden we uit bed om te ontbijten. Ontbijten kan namelijk iedere ochtend tussen 08:00 en 10:00. En wanneer je te laat bent heb je pech.
Met het ontbijt achter onze kiezen zijn we naar het strand gelopen. Heerlijk een paar uurtjes liggen zonnen. Een tegenvaller was dat de rugzak van Caique gestolen werd. Het lichtpuntje was dan weer dat er geen heel belangrijke spullen inzaten.
In de middag hebben we niet zo veel gedaan. Even bijkomen van alles en bedenken wat we morgen, op onze laatste dag, willen gaan doen.

Vrijdag zijn we op trip geweest naar Ilha Grande (‘groot eiland’). Met een boot vol mensen (ruim honderd) zijn we een stuk om het eiland gevaren, waarbij we in totaal vier stops hebben gemaakt. De eerste was ergens op het water, zodat we uit de boot moesten klimmen/springen om te kunnen zwemmen. De tweede stop was eveneens op het water, maar dit maal bij ‘The blue lagoon’. Dit is een plek waar het zeewater helder blauw is en visjes, schildpadden en zeesterren zwemmen.
We hebben een snorkel gehuurd en al kijkend tussen de vissen gezwommen. Wat een bijzondere ervaring was dat! Helaas geen schildpadden of zeesterren gespot.
Tevens was er een fotograaf mee die een onderwatercamera mee had. En omdat we deze kans niet vaak zullen hebben, hebben we onder water een fotoshoot gedaan met de vissen. Best grappig.

De derde stop was bij ‘Virgin beach’, een strand waar niets te vinden is en ook zo moet blijven. We werden allemaal op dit strandje gedumpt, waarna de boot verdween. Alsof we meededen aan Expeditie Robinson. Gelukkig werden we na 30 minuten weer opgepikt door de boot.
Onze laatste stop vond plaats op een strand waar verschillende eettentjes zitten. Hier hebben we kunnen ‘lunchen’. Lunchen tussen haakjes, omdat het inmiddels al vier uur in de middag was.

Uiteindelijk waren we rond 22:30 uur thuis. Douchen en slapen dus, want de volgende ochtend moesten we om 6:00 uur opstaan om naar het vliegveld te gaan. We vlogen terug naar Belém. Hier hebben we één dagje door mogen brengen alvorens terug te vliegen naar Paramaribo. Helaas vonden we Belém niet zo mooi. Eigenlijk helemaal niet. Maar tussen de urinelucht, de vislucht, de kapotte bestrating en vergane gebouwen zat gelukkig ook moois verborgen.

Zondag vlogen we dus terug naar Paramaribo. Jammer dat de vakantie in Brazilië alweer voorbij is, maar ook blij dat we de andere meiden kunnen vertellen over onze ervaringen. Home sweet home!