Blog 4: Alle kleuren van de regenboog

Precies een maand geleden arriveerde ik in Suriname. Daarom heb ik besloten om jullie te verblijden met een nieuwe blog.

We hebben inmiddels al ruim een week onze fietsen. Ze winnen niet de schoonheidsprijs, maar rijden doen ze meestal wel. Hier en daar vliegt er een ketting af of ontstaat er een lekke band. De fietsenmaker komt daarom regelmatig langs.
Hetzelfde geldt trouwens voor onze klusjesman David. Iedere week staat hij wel op de stoep omdat één of ander apparaat de geest heeft gegeven, een deur klemt of een Jolijn iets sloopt.

Doordeweeks wordt er regelmatig een middagje in het zwembad vertoeft. Baantjes trekken, wedstrijdjes doen, duiken of zonnen. Het kan allemaal.

Iedere vrijdag is er bij Zus&Zo een live optreden van een bandje. Dit hebben wij maar even getest door er te gaan eten. Omdat we tot nu toe behoorlijk Hollands koken koos ik nu voor een typisch Surinaams gerecht met rijst, pom (een soort zoete aardappel), kip, kousenband en kool. Het smaakte zeer goed!

Zaterdagochtend werden we opgehaald door David en zijn zakenpartner, omdat zij met nog een derde persoon een appartementencomplex inclusief eetzaakje hebben geopend. Wij waren uitgenodigd om te komen ontbijten. Een broodje kip it was! En ja: het was heerlijk  Daarbij kregen we ook een ‘zelfgemaakte’ (Davids moeder maakt alles) vanille-koffiecake. Yum!

’s Avonds hebben we na een memorabele avond op ons terras het stappen een tweede kans gegeven. Met z’n zessen zijn we om 01:00 uur Danceclub Tequila binnengestapt. Het was dit keer ontzettend gezellig! Dit komt waarschijnlijk doordat we er wat eerder waren dan de vorige keer. De verhouding tussen blanke stagiaires en Surinaamse mannen lag nu anders; er waren minder zogenoemde “stagiairejagers” die je nastaren en lastigvallen. Jolijn denkt dat het aan haar ligt, omdat zij de vorige keer niet mee. Wat is ze toch bescheiden.

Op 13 maart werd hier Holi Phagwa gevierd. Dit is een Hindoestaans feest vergelijkbaar met oud- en nieuw, maar dan zonder vuurwerk. Tevens wordt het begin van het oogstseizoen gevierd en is het een overwinning van het goede op het kwade. Op ‘oudjaarsavond’ worden op meerdere plekken brandstapels met heksfiguren verbrand om zo het kwade te verdrijven.
'Nieuwjaarsdag’ staat in het teken van dans, zang, eten en het strooien met gekleurd poeder en geurwater. In de Palmentuin werd iedereen bestrooid en besmeurd met de kleuren van de regenboog. Uiteindelijk waren er hierdoor geen verschillen meer tussen de etnische groepen.
Na een uitgebreide lunch bij Zus&Zo (tegenover de palmentuin) zijn we naar het Onafhankelijkheidsplein gelopen waar een festivalterrein was opgezet met een groot podium waar een paar bekende Surinaamse dj’s kwamen optreden. Het neerhalen van de Surinaamse werd opgevolgd door een regen van kleurtjes die door iedereen tegelijkertijd in de lucht werd gegooid. Dit leverde prachtige beelden op.
Nadat we aan de waterkant onze magen gevuld hadden met bami, cassave en gebakken banaan gingen we terug naar het festival. De acht dames van het andere huis troffen we daar ook nog aan. Samen hebben we kunnen genieten van de fantastische sfeer en de toffe muziek.
Wat een heerlijke dag!

Verder deze week zijn we gewoon overdag naar stage gegaan. Met mijn project wil het nog niet echt vlotten, doordat mijn plannen niet werden goedgekeurd door mijn vakdocent. Ik heb dus even moeten wachten tot het gesprek met Eric, onze landencoördinator, die vandaag langskwam op stage. Hij is namelijk ruim een week in Suriname om ons te helpen en stageplekken voor de volgende groep te regelen. Ik heb van hem groen licht gekregen voor mijn plannen wat betreft de ziektebeelden van de studenten en om hier protocollen voor op te stellen. Ik ben dus zeer benieuwd waar dit naartoe gaat leiden!

Als ik mijn foto’s terug en blogs nog eens doorlees besef ik mij maar al te goed dat ik erg dankbaar mag zijn voor alles wat ik meemaak. En om die lijst van dankbaarheden uit te breiden staat er alweer wat leuks op de planning! De komende drie dagen trek ik samen met mijn huisgenoten het binnenland in naar het dorpje Botopasi. Dit betekent dat ik even geen internet heb en dus van de radar verdwijn.

Odi odi!